Snowy Mountains dag 2

Een tweede dag op dezelfde locatie is toch iets relaxter. Je hoeft niet te rijden en je bent al een beetje gewend aan de omgeving. Zo ook in het plaatsje Thredbo in het National Park Kosciuszko. De Mount Kosciuszko, door de Aussies "Kozzie" genoemd is de hoogste berg van Australië.   Zoals gisteren al aangegeven is Thredbo een echt wintersport plaatsje en daarom is er nu niet veel te doen.  Dan maar de omgeving in. We zijn een stuk teruggereden, het park uit en via een andere weg het park weer in.  Deze route leidt naar de Charlotte Pass. Onderweg merken we dat ook hier alles op de wintersport is gericht. We komen door een paar "dorpen"die echt alleen bestaan van de wintersport. Ze zijn overal druk bezig met werkzaamheden om voor het seizoen gereed te zijn. Op één plek zien we alleen een hele grote parkeergelegenheid en een lift naar de top. En natuurlijk tal van appartementen en hotels. Helemaal bovenaan aan de route ligt ook nog een soortgelijk dorp in "the middle of nowhere". Hier kun je een aantal wandelingen maken. Uiteraard hebben wij ons beperkt tot de kortste routes want het was stralend weer met de bijbehorende temperatuur.  Het landschap is best apart want tot op deze hoogte groeien nog steeds de eucalyptussen.  Dit zijn de enige bomen met blad die op deze hoogte nog kunnen groeien. En wij maar denken dat het een zwak boompje was omdat ze massaal doodgaan.  Maar het geeft wel een heel ander beeld dan bv de Zwitserse Alpen. Voor een beter beeld zie de foto's.  
Dan maar terug.  Onderweg komen we nog een joekel van een watertoren tegen.  Kennelijk om water op te slaan voor slechte tijden. Voor ons gevoel doe je echter met zo'n voorraad ook niet veel bij deze droogte. Komen we in het dorp Jarrabajah of zoiets. Gaan we even koffie drinken. Komen we in een heel apart koffietentje terecht. Alles is gemaakt van afvalmateriaal en zwart geschilderd.  Gelukkig wel een  moderne koffiemachine.  Het interieur bestaat uit oude plastic kratten en  ander sloopmateriaal. De wanden zijn aan de onderzijde beplakt met bladzijden uit  stripboeken en de bovenzijde is een groot schoolbord waar iedereen iets op heeft getekend.  Je blijft er natuurlijk naar kijken. Wel goede koffie.  Helaas bestaat de rest van de winkeltjes weer uit kledingshops en dan veel voor de wintersport. 
Terug in Thredbo gaan we ook dit dorp beter verkennen.  Blijkt dat het al een lange geschiedenis heeft. Ze hebben een wandeltocht waarbij de belangrijkste gebouwen worden beschreven.   Deze hebben we dus gelopen.
Wat wel opvalt is de moderne stijl van bouwen. Zeker in vergelijk met onze Alpenlanden. We hadden in Tasmanie al gezien dat ze het wel konden. Blijkt nu ook wel. Dat er net zoveel bouwvallen staan heeft natuurlijk met geld te maken. 
Er is ook een  gedenkteken in het dorp voor een ramp uit 1997. Hierbij kwamen 18 mensen om doordat de weg instortte.  Deze weg was ooit aangelegd als toegang naar bouwlocaties maar nooit bedoeld voor openbaar gebruik. Door een instabiele ondergrond is een groot deel van de weg met heel veel zand en puin naar beneden geschoven en heeft twee gebouwen bedolven. Er waren 18 doden. Maar ze hebben ook na 64 uur nog iemand onder het puin weggehaald.  De eerste reactie van deze man: "My feet are cold".   En dan te bedenken dat het midden in de winter was en het die nacht 14 graden had gevroren. 
Vandaag was het weer prachtig. Een strakblauwe lucht en ruim 25 graden. Blijkt dat het morgen overdag 13 graden en 's nachts nog 1 graad gaat worden. Het seizoen gaat dus beginnen. 
Wij rijden morgen naar Beechworth waar het iets langer warm blijft.